Poromećaj govorno-jezičkog razvoja kod dece sa oštećenjem sluha

Deca sa oštećenim sluhom progovaraju kasnije ili nikako što zavisi od težine i tipa oštećenja sluha (što se može proveriti audiometrijom).

Na oštećenje sluha ukazuje:

– ako dete ne reaguje na zvuk ili govor, ili reaguje samo na jake zvukove;
– ako dete uporno posmatra lice onoga ko govori oslanjajući se na vizuelne utiske;
– mogu da postoje elementi govora, ali je boja glasa često izmenjena;
– osnovni glas može biti šuman, nizak ili flasetan;
– govor potpuno nerazumljiv za širu socijalnu sredinu;

Razvoj govorne komunikacije je obično kvantitativno sužen, govorna sposobnost je parcijalna u svima paradigmatskim elementima kao što su fonološki, leksičko-semantički, sintaksički. Prisutna je tendencija pojačane gestualnosti u komunikaciji. Socijalizacija je usporena i otežana.

Postoje dva glavna tipa oštećenja sluha: perceptivni (senzorineuralni), koji se odnosi na unutrašnjem uho ili neuronske puteve, ili konduktivni, koji se odnosi na probleme sa ušnim kanalom, bubnom opnom ili srednjim uhom. Moguće je i kombinovano oštećenje koja uključuje oba tipa oštećenja.
Primenom Digitalnog logopedskog seta u tretmanu dece sa oštećenjem sluha uspevamo da brže i efikasnije poboljšamo razumevanje govora i govorno-jezičku ekspresiju.